Dames Harmonie (dreamteam) naar gewestelijke finale!
Of... vrouwen kunnen zo gemeen zijn!
- Verslag van Betsy Gerritsen -
Zondag 25 mei speelden de Dames van de Harmonie, Marjet, Betsy, Josephien en Trees, een tussenronde op weg naar het NK voor damesteams. Na een geweldige training van Koeno de dag ervoor - je moet niet te vroeg pieken - was het zelfvertrouwen van het team groot. De tegenstanders kwamen uit NO Overijssel en Harlingen en arriveerden met aanhang op tijd in de Harmonie. Van alle kanten hoorden we complimenten (toen nog wel…): ‘Wat een prachtige accommodatie hebben jullie!’
Als eerste gingen van start Josephien en ikzelf. ‘Als wij nou even winnen’, zei Josephien nog. Bij mij ging het voorspoedig, totdat de tegenstander volkomen onverwacht 9 caramboles maakte. En toen was ze uit. Vrouwen kunnen zo gemeen zijn… Gelukkig had ik nog de nabeurt en kon ik gelijkmaken. Josephien speelde een geweldige partij maar verloor van een tegenstander die ver boven haar gemiddelde speelde. Ik zei het al: ‘Vrouwen kunnen zo gemeen zijn’. We hadden ons onze start anders voorgesteld. Daarna was de beurt aan Marjet, die heel goed speelde, maar de tegenstander speelde nog beter. Zelf moest ik direct weer spelen in de tweede ronde en ik won mijn tweede partij. Al met al geen geweldige score na twee partijen: 2 verloren, 1 gelijk, 1 winst. Maar toen was Trees nog niet geweest! Trees had natuurlijk wat spanning opgebouwd, maar koerste in haar eerste partij langzaam maar zeker richting overwinning. Helaas wist Marjet haar tweede partij ook niet in winst om te zetten; ze kwam in deze wedstrijd geen moment in haar spel.
Voor de start van de laatste ronde vertelde wedstrijdleider Herman S. dat er maar één team kon doorgaan, maar dat alle teams nog konden winnen. En toen hing het af van Josephien en Trees! Josephien maakt korte metten met haar sympathieke tegenstander Margriet, die even daarvoor nog de sterren van de hemel had gespeeld. Gek dat het haar totaal niet lukte tegen Josephien. Vrouwen kunnen zo gemeen zijn… En toen waren alle ogen gericht op Trees. Dat was spannend! Ondertussen werd er op de andere tafel gelijkgespeeld, wat niet ongunstig was voor ons. Trees speelde een lange partij, waarin ze steeds een aantal punten achterbleef bij haar tegenstander, die evenveel caramboles (32) moest maken. Maar Trees had de langste adem: de tegenstander bleef op 28 steken, Trees haalde haar in en stevende in de volgende beurten langzaam maar zeker op de overwinning af. Het publiek was uitzinnig, althans de fans van de Harmonie; Marjet, Josephien, Trees en ikzelf maakten een vreugdedansje. Volgende week zaterdag spelen we de gewestelijke finale in Eibergen. Waar dat ligt kun je het beste aan Fabian en Josephien vragen. Nog één obstakel te nemen op weg naar de Nederlandse Kampioenschappen in Nieuwegein!
Met dank aan onze arbiters, schrijvers en fans: Wim K., Hidde B., Henk P., Ids R., Jaap D., Bert K., Fabian P., Herman S., Jerrit V., Henk V., Koeno en Els. Voor degenen die het gemist hebben: Hidde heeft aan het eind van de dag het winnende damesteam van de Harmonie geportretteerd. Voor de ogen van de tegenstanders. Vrouwen kunnen zo gemeen zijn!
